Dit jaar is het 43 jaar geleden dat mijn oma Hermina is overleden aan borstkanker, mijn vader was toen tien jaar en ik heb haar helaas nooit gekend. Desondanks noem ik haar mijn oma.
Soms heb je van die speciale projecten..
Een paar jaar geleden hebben wij de gezinsverzorgster gevonden die in die tijd heel veel heeft betekend voor de familie toen mijn oma ziek was. Ze vertelde dat ze nog een doos haakwerk in de schuur had staan van mijn oma, dit mocht ik hebben maar ze wist op dat moment niet waar het was. Nieuwsgierig als ik was besloot ik anderhalf jaar terug een mail te sturen met de vraag of het haakwerk toevallig al boven water was en ja hoor ik zou binnen twee dagen een pakketje ontvangen.
De doos openen was een emotioneel moment, in de doos bevonden zich een soort mal om wolbloemen mee te maken, garen en een aantal wolbloemen, bloemen die zij heeft gemaakt (waarschijnlijk meer dan 43 jaar terug) en die ooit samen een deken hadden moeten vormen..
Daarom besloot ik een herinneringsdeken te haken voor mijn vader. De basis kleur heb ik donker gehouden zodat de bloemen er echt uit zouden springen. Het midden van de deken bestaat uit granny (vertaald naar het Nederlands is dat oma) squares, hierop heb ik de bloemen die zij heeft gemaakt bevestigd. In de rand heb ik garen verwerkt waar ook de bloemen van zijn gemaakt. Ik heb zo toch een beetje haar haakwerk af kunnen maken..
Lieve creatieve oma als je er nog was geweest dan zaten we nu vast samen te haken, rust zacht.
Het was en is een geweldig cadeau wat je voor mij hebt gemaakt. Prachtig, heel bijzonder. Ik koester het! Jammer dat je mijn moeder niet hebt mogen kennen. Zij leeft in ons hart en gedachten.